امید من رو خاک غربت می شینه
از ضرب دستی که انقده سنگینه
بذار تا که بذارم جای مرهم صورتم رو روی گونت
بذارتا بتکونم آروم آروم گرد و خاک روی شونه ات
وای
که شب ماتم شده وای
دلا غرق غم شده وای
قد مادر خم شده وای...