بر مردم روزگاری بیاید که از قرآن جز نشانی و از اسلام جز نامی باقی نماند. در آن روزگار مسجدهایشان از حیث بنا آباد است و از جهت رستگاری ویران. ساکنان و آباد کنندگانش از بدترین مردم روی زمین خواهند بود. فتنه ها از آنجا بیرون آید و خطا کاریها در پناه آن ها ماوا گیرد. هرکه خواهد از آن فتنه ها کناری گیرد، بگیرندش و میان فتنه اش افکنند. و هرکه خود را واپس دارد به سوی فتنه هایش رانند. خدای تعالی می فرماید "سوگند به خودم که برایشان فتنه ای برگمارم آن سان که مردم بردبار را در آن حیران گذارم."‏
و خداوند چنین خواهد کرد...‏

علی علیه السلام- نهج البلاغه- حکمت 361