ماء معین

فَلَمَّا فَصَلَ طالُوتُ بِالْجُنُودِ قالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلیکُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنِّی وَ مَنْ لَمْ یَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی إِلاَّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِیَدِهِ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلاَّ قَلیلاً مِنْهُمْ
و هنگامى که طالوت سپاهیان را با خود بیرون برد، به آنها گفت: «خداوند، شما را به وسیله یک نهر آب، آزمایش مى‏کند آنها که از آن بنوشند، از من نیستند و آنها که جز یک پیمانه با دست خود، بیشتر از آن نخورند، از من هستند» جز عده کمى، همگى از آن آب نوشیدند.
---------------------------------------------------------------------------
اگر ما هم بودیم، می نوشیدیم و می گفتیم :
چه لزومی دارد من آب نخورم. آب برای سلامتی لازم است. نخوردن آب به بدن آسیب می رساند.
اصلاً من خودم فهم دارم و این فرمان را خلاف فهم خودم می دانم. من قوه ی تشخیص دارم و می توانم بفهمم چه کاری لازم است چه کاری لازم نیست.
من اصولاً خوب زندگی می کنم. دروغ نگفته، نمی گویم، و نخواهم گفت. به دیگران کمک می کنم و همیشه لبخند دارم.J
من به جامعه خدمت می کنم. همین کافی است و این نشان می دهد من آدم خوب، درست کار و دین مداری هستم. من چنین دستورات مسخره ای که با سلامتی من در تضاد است را اجرا نمی کنم! من ...
خلاصه حرف ها و توجیهاتی می آوردیم که به عقل هیچ کدام از سپاه طالوت هم نرسیده است.

خداوند ما (من) را حفظ کند.