عرض تسلیت

شهادت مظلومانه حضرت صدیقه ی کبری فاطمه ی زهرا سلام الله علیها بر محضر مبارک حضرت بقیة الله العظم ارواحنا فداه و شیعیان و محبینشان تسلیت باد


این شعر به همین مناسبت تقدیم به حضرتشان:

 

زينب اي يار من و يار و غمخوار علي

هــم پرستـار منــي هـم پرستار علي

تو پس از فاطمه از بهر علي فاطمه‌اي

چـاه غم‌هـاي علـي همـدم آه همه‌اي

تو عزيزي تو عزيز، دخترم اشک مريز

*****

کمتـر از ســوز درون بــه جگـر تـاب بده

هر شب از جـا برخيـز بــه حسين آب بده

نيمه‌هاي دل شب دور و بــر حيــدر باش

گرچه طفلي به حسين و حسنم مادر باش

تو عزيزي تو عزيز، دخترم اشک مريز

*****

جــاي مسمــار بـــود روي آيينه من

دست خود را مگذار بر روي سينه من

گرچه از آتش غم بال و پرم مي‌سوزد

تو اگـر اشـک بريزي جگرم مي‌سوزد

تو عزيزي تو عزيز، دخترم اشک مريز

*****

بسکه آزرده‌ام از عمر خود سير شدم

قامتم گشتـه کمان به خدا پير شدم

دختـرم گريـه ي آرام تـو بـي‌تابم کرد

دم به دم غصـه بـي‌مادريت آبم کرد

تو عزيزي تو عزيز، دخترم اشک مريز

*****

سرنوشت تو همه غم و اندوه و بلاست

گـودي قتلگـه و وادي کرب و بلاست

نالـه بايــد ز غــم لالــه پرپــر بزني

بوســه بــر حنجر خونين برادر بزني

تو عزيزي تو عزيز، دخترم اشک مريز 

 


 

تقدیم به مادر بانو رقیه سلام الله علیها

دیگر تمام تاب و توانم تمام شد                           یعنی اجل برای دلم التیام شد

از لحظه ای که رفته ای نازنین پدر                        گریه برای اهل حریمت حرام شد

مانند مادرت به خدا راه می روم                          از تازیانه غرق به خون دست و پام شد

حالا به جان عمه زمین گیر گشته ام                    تنگی سینه ایست که حال مدام شد

                                      گیسو نمانده پهن کنم پیش پای تو

                                      جانی نمانده تا که کنم من فدای تو


یادش بخیر روزهای مدینه را                               دست عمو و برق دو چشم سکینه را

یاد علی اکبر لیلای ما بخیر                                یاد عموی خوش قد و بالای ما بخیر

تازه شکفته بود علی اصغر رباب                          لب هاش رنگ لاله و چهره چو ماهتاب

یادش بخیر ما پدری چون تو داشتیم                      یادش بخیر تاج سری چون تو داشتیم

                                     جز تو نخواست این دل من هیچ ای پدر

                                     جز تو ندید چشم پر آب من ای پدر

این رأس توست روی طبق پیش دخترت                در این سفر چه آمده بابا، چه بر سرت؟!

کو پای تو که با سر خود راه آمدی؟                      آغوش تو کجاست، کجا رفته پیکرت؟

شیب الخضیب چیست در این وادی بلا                  موی سپید چیست که روییده بر سرت؟

پیشانی تو را که به سنگ جفا شکست؟               این رد خون چیست که جاریست بر لبت؟

بابا کجاست اصغر تو؟ کو عموی من؟                   بابا کجاست اکبر تو؟  کو برادرت؟

از من مپرس موی پریشان چرا شدم                    از من مپرس که چه شد حال معجرت...

دیگر رمق نمانده برای دو پای من                        ور نه بلند می شده ام در برابرت

حالا به زور می کشم خود را به روی خاک              یک دست بر کمر شده ام مثل مادرت..

                                    حالا که بعد این همه دوری در آمدی

                                    بر کلبه ی فقیری دختر خوش آمدی


زائر 1391/9/1



 جسارت من رو ببخشن انشاالله برای جاری شدن بند آخر...

رفع الله رایة العباس

 

در قفس ماندن و دیدار شهیدان سخت است                 لب دریا و عطش بر لب طفلان سخت است


"بی سبب نیست پریشان شدنم آقا جان"                      دیدن کودک شش ماهه گریان سخت است


مشک بر شانه و تصویر تو در دل دارم                       این همه آب و خشکی گلستان سخت است


لب آب هستم و بی تاب توام مولایم                             یاد خشکیده لب حضرت سلطان سخت است


دست ها را بزنید باک ندارم لیکن                               حفظ این مشک چقدر با لب و دندان سخت است


یا اخی زود بیا مادرتان آمده است                              دیدن یاس به این دیده و چشمان.. سخت است

*      *        *

آمدم نور دلم ای علم افراشته ام                                 دیدن این قد و بالای پریشان سخت است..


بی تو تنهایم و تنهایم و تنها عباس                               بی برادر شدنم راهی میدان سخت است


به چه حالی بکنم دل که دل و جان منی                         دیدن خنده این قوم لعینان سخت است


                                     ماند در خجلت و حسرت به ابد آب فرات


                                     حلقه زد دور مزارت به ابد آب فرات

 

زائر

91/9/8

 

 

اعوذ بالله من کرب و بلا...

فریاد یا محمدا

حسین ع رسید به کربلا

بی گریه بر تو هرکه نفس می کشد دمی

انگار زندگی خود از دست داده است

یا حسین!

همچون رعیت تو کسی سر بلند نیست

ذاتا غلام عشق تو ارباب زاده است

پیشواز محرم

  دارد دوباره ماه محرم می آید و
این سینه ها عجیب لبالب شرر شده
با دست و جان غرق گناه آمدم ولی
با گریه بر غمت ز ازل پاک تر شده
آن اشک های نیمه شب یاس مصطفی
حالا برای شیعه تو بال و پر شده
پیچیده در زمین و زمان شور مرثیه
خیر النسا دوباره ز جنت خبر شده
باز این چه شورش است که مهدی فاطمه
با هر نفس تمام دلش شعله ور شده
باز این چه ماتمی است که فریاد یا حسین
پیچیده در تمامی دنیای کر شده
گریه برای آل نبی ارث مادریست
کین گونه در دو چشم پر آبم ثمر شده
در مجلس عزای تو روزی دل رسید
از این جهت دوباره نمک گیر تر شده
یک روز داغ کوچه و یک روز نیزه ها
یک روز هم ز داغ زن بی پسر شده
یک روز داغ خیمه و یک روز داغ طشت
یک روز داغ کودک خون بر جگر شده
یک روز داغ سیلی و یک روز سوز آب
یک روز داغ دختر دست بر کمر شده
آقا برای گفتن این یک حلال کن
ای وای از خیام بدون سپر شده...
دیگر برای زینب تو روز چون شب است
از آن زمان که عمر زمین بی تو سر شده
دیگر برای کودک تو آب مرثیه است
از لحظه ای که آل علی بی قمر شده
آقا به یمن توست قلم گرم گشته است
هرم نگاه گرم شما کارگر شده
روزی کربلای من اما دوباره ماند
این حسرت ضریح دگر دردسر شده
آقا دعا کنید و راهی مان کنید
در خواب دیده ام شب ما هم سحر شده
تا کی ز داغ گنبد تو ناله سر کنیم؟                                               
تا کی زحسرت حرمت دیده تر کنیم؟


زائر   1391/8/15

یا باقر العلوم ادرکنی...


نگاه کودکی ات دیده بود قافله را
تمام دلهره ها را، تمام فاصله را

هزار بار بمیرم برات، می خواهم
دوباره زنده کنم خاطرات قافله را

تو انتهای غمی، از کجا شروع کنم
خودت بگو، بنویسم کدام مرحله را؟

چقدر خاطره ی تلخ مانده در ذهنت،
ز نیزه دار که سر برده بود حوصله را

چه کودکی بزرگی است این که دستانت
گرفته بود به بازی گلوی سلسله را

میان سلسله مردانه در مسیر خطر
گذاشتی به دل درد، داغ یک گِله را

چقدر گریه نکردید با سه ساله، چقدر
به روی خویش نیاورده اید آبله را

دلیل قافله می برد پا به پای خودش
نگاه تشنه ی آن کاروان یک دله را

هنوز یک به یک، آری به یاد می آری
تمام زخم زبان های شهر هلهله را

مرا ببخش که مجبور می شوم در شعر
بیاورم کلماتی شبیه حرمله را

بگو صبور بلا در منا چه حالی داشت
که در تلاطم خون دید قلب قافله را؟


سید حمیدرضا برقعی

تقدیم به بانو رباب سلام الله علیها

بعد از تو قلب من به جز از پیچ و تاب نیست

زردی که رنگ چهره ی چون ماهتاب نیست!

مادر فدات وه که شیرین زبان شدی

شیرین تر از عسل که به جز یک سراب نیست

از برق روشنی گلوی سپید تو

فهمیده ام سوال پدر بی جواب نیست

خود را مزن به آب و به آتش عزیز من

رحمی برای جان پر از التهاب نیست

از سوز تشنگی به دو چشمت نرفت خواب

شاید که قلب هیچ زنی چون  رباب نیست

هی لای لای و خواهش آرام بودنت

پاسخ برای کودک تشنه که خواب نیست!

گفته عمو که آب به لب هات می رسد

دشمن که در حد پسر بوتراب نیست!

**     **         **

دارد پدر به درب حرم می رسد ولی

یعنی چه شد که در نگهش غیر آب نیست؟!...

"دارد بساط زندگی ام جمع می شود"

وقتی که غیر اشک به رخ آقتاب نیست....

مولای من! حسین من! آقا درنگ کن

لختی بگریمش که جز اشکم گلاب نیست...


زائر 27/ 6/ 1391

اینم برای اینکه روحتون شاد شه

به به به این شعر



آیا حقیقت است که اصلاٌ شبیه نیست؟

رفتار ما به رسم مسلمانی شما

 

صدها هزار نوح و سلیمان نشسته اند

در انتظار منسب دربانی شما

 

عشاق شهر یکسره تعریف می کنند

از لحن و صوت مکی قرآنی شما

 

نشنیده یاد روضه ی گودال کرده ام

دل می برد تلاوت روحانی شما

 

این اشک روضه حال مرا خوب کرده است

ردخور نداشت نسخه ی درمانی شما                      

 

تقصير ماست غيبت طولاني شما

بغض گلو گرفته ي پنهاني شما

 

بر شوره زار معصيتم گريه مي كني

جانم فداي ديده ي باراني شما

 

پرونده ام براي شما دردسر شده

وضع بدم دليل پريشاني شما

 

اي واي من!كه قلب شما را شكسته ام

آقا چه شد تبسم رحماني شما؟

 

اي يوسف مدينه مرا هم حلال كن

«عفو و گذشت» سُنت كنعاني شما

 ...

..

..

 

«يا فارس الحجاز» برايم دعا كنيد

درمانده است شاعر ايراني شما

 وحید قاسمی

ای نگهت خواستگه آفتاب

                                      بر من ظلمتکده یک شب بتاب

مرا ببخش...

روزي هزار بار دلت را شكسته ام

بي خود به انتظار وصالت نشسته ام

هر بار اين تويي كه رسيدي و در زدي

هر بار اين منم كه در خانه بسته ام 

هر جمعه قول ميدهم آدم شوم ولي

هم عهد خويش و هم دلتان را شكسته ام ... .




               .....اللّهم عجّل لولیک الفرج.......

حج کعبه


 

دنیای بی‌امام به پایان رسیده است

از قلب كعبه قبله ایمان رسیده است

از آسمان حقیقت قرآن رسیده است

شأن نزول سوره «انسان» رسیده است

 

وقتش رسیده تا به تن قبله جان دهند

در قاب كعبه وجه خدا را نشان دهند

 

روزی كه مكه بوی خدای احد گرفت

حتی صنم به سجده دم یا صمد گرفت

دست خدا ز دست خدا تا سند گرفت

خانه ز نام صاحب خانه مدد گرفت

 

از سمت مستجار، حرم سینه چاك كرد

كوری چشم هرچه صنم سینه چاك كرد

 

وقتی به عشق، قلب حرم اعتراف كرد

وقتی علی به خانه خود اعتكاف كرد

وقتی خدا جمال خودش را مطاف كرد

كعبه سه روز دور سر او طواف كرد

 

حاجی شده است كعبه و سنت شكسته است

با جامه‌ی سیاه خود احرام بسته است

 

از باغ عرش رایحه نوبر آمده‌ست

خورشید عدل از دل كعبه بر آمده‌ست

از بیشه‌زار شیر شجاعت در آمده‌ست

حسن خدای عزوجل حیدر آمده‌ست

 

جانِ جهان همین كه از آن جلوه جان گرفت

حسنش «به اتفاق ملاحت جهان گرفت»

 

ای منتهای آرزو، ای ابتدای ما!

ای منتهی به كوچه‌ی تو ردّ پای ما!

ای بانی دعای سریع ‌الرّضای ما!

پیر پیمبران، پدری كن برای ما!

 

لطف تو بوده شامل ما از قدیم‌ها

دستی بكش به روی سر ما یتیم‌ها

 

پشت تو جز مقابل یكتا دو تا نشد

تیر تو جز به جانب شیطان رها نشد

حق با تو بود و لحظه‌ای از تو جدا نشد

خاك تو هر كسی كه نشد توتیانشد

 

ای شاه حُسن!‌ با تو «گدا معتبر شود»

آری! «به یمن لطف شما خاك زر شود»

 

ای ذوق حسن مطلع و حسن ختام ما!

شیرینی اذان و اقامه به كام ما!

تا هست مُهر مِهر تو بر روی نام ما

«ثبت است بر جریده‌ی عالم دوام ما»

 

این حرف‌های آخر شعر است و خواندنی است

 پای تو هر کسی که نماند نماندنی است




وبلاگ از فیض گل/ محسن عرب خالقی

بحر طویل....

به طاها به یس به معراج احمد

به قدر و به کوثر به رضوان و طوبی

به وحی الهی به قران جاری

به تورات موسی و انجیل عیسی

بسی پادشاهی کنم در گدایی

چو باشم گدای گدایان زهرا(س)

چه شب ها که زهرا دعا کرده تا ما

همه شیعه گردیم و بی تاب مولا(ع)

غلامی این خانواده دلیل و مراد خدا بوده از خلقت ما

مسیرت مشخص، امیرت مشخص ،مکن ای دل ای دل

بزن دل به دریا

که دنیا به خسران عقبی نیرزد

به دوری ز اولاد زهرا (س) نیرزد

و این زندگانی فانی جوانی خوشی های امروز و اینجا

به افسوس بسیار فردا نیرزد..


اگر عاشقانه هوادار یاری،

اگر مخلصانه گرفتار یاری،

اگر آبرو می گذاری به پایش،

یقینا یقینا خریدار یاری،

بگو چند جمعه گذشتی ز خوابت؟

چه اندازه در ندبه ها زار  یاری؟

به شانه کشیدی غم سینه اش را

و یا چون بقیه تو سر بار یاری؟

اگر یک نفر را به او وصل کردی،

برای سپاهش تو سرباز یاری

به گریه شبی را سحر کردی یا نه؟

چه مقدار بی تاب و بیمار یاری؟

دل آشفته بودن دلیل کمی نیست

اگر بی قراری بدان یار یاری

و پایان این بی قراری بهشت است

بهشتی که سرخوش ز دیدار یاری


نسیم کرامت وزیدن گرفته

و باران رحمت  چکیدن گرفته

مبادا بدوزی نگاه دلت را

به مردم که بازار یوسف فروشی در این دوره ی بد 

شدیدا گرفته


خدایا به روی درخشان مهدی

به زلف سیاه و پریشان مهدی

به قلب رئوفش که دریای داغ است

به چشمان از غصه گریان مهدی

به لب های گرم علی یا علی اش

به ذکر حسین و حسن جان مهدی

به دست کریم و نگاه رحیمش

به چشم امید فقیران مهدی

به حال نیاز و قنوت نمازش

به سبحان سبحان سبحان مهدی

به برق نگاه و به خال سیاهش

به عطر ملیح گریبان مهدی

به حج جمیلش به جاه جلیلش

به صوت حجازی قرآن مهدی

به صبح عراق و شبانگاه شامش

به آهنگ سمت خراسان مهدی

به جان داده های مسیر عبورش

به شهد شهود شهیدان مهدی

مرا دائم الاشتیاقش بگردان

مرا سینه چاک فراقش بگردان

تفضل بفرما بر این بنده ی بی سر و پا

مرا همدم و محرم و هم رکاب

سفر های سوی خراسان و شام و عراقش بگردان


انقدر زیباست این شعر که نمیدونستم کجاش رو رنگی کنم که از بقیه جاهاش قشنگ تر باشه...

یا رب!

یارب نظر تو برنگردد








برگشتن روزگار سهل است..

به به عالیه

بسی پادشاهی کنم در گدایی

چو باشم گدای گدایان زهرا(س)

چه شب ها که زهرا دعا کرده تا ما

همه شیعه گردیم و بی تاب مولا(ع)

غلامی این خانواده دلیل و مراد خدا بوده از خلقت ما

مسیرت مشخص، امیرت مشخص ،مکن ای دل ای دل

بزن دل به دریا

که دنیا به خسران عقبی نیرزد

به دوری ز اولاد زهرا (س) نیرزد

و این زندگانی فانی جوانی خوشی های امروز و اینجا

به افسوس بسیار فردا نیرزد...

یا علی جان!

تاراج دل به تیغ دو ابروی دل بر است

بختش بلند هر که گرفتار حیدر است

روزی که دست خیر قضا کوزه ام سرشت

دستش درست انکه مرا حیدری نوشت

به بهانه ی میلاد امام جواد علیه السلام

تجلی


هرکه سر خدمت نگار ندارد

هر چه هم ه باشد اعتبار ندارد


بحث، سر دیدن کریمی یار است

ور نه گدا بودن اعتبار ندارد


وقت کرم دست تو به دست گدا خورد

بهتر از این لطف روزگار ندارد


شانه بزن بیشتر به زلف کمندت

این دل ما ترس تار و مار ندارد


صبح قیامت اگر تو دلبر مایی

هیچ کسی با بهشت کار ندارد


تا که خداوند هست، شاه و گدا هست

شاه اگر یار ماست، روزی ما هست


لطف تو باشد اگر، حساب کدام است؟!

مهر تو باشد اگر، عذاب کدام است؟!


علت خلقت تویی در عشق، وگرنه

جبر کدام است و انتخاب کدام است


چله ای باید گرفت تا که بفهمیم

سرکه کدام است، یا شراب کدام است؟!


این پدر پیر تو چگونه بخوابد

پهلوی گهواره ی تو خواب کدام است

" روی تو " و " روی او "... چگونه بفهمیم

در وسط این دو، آفتاب کدام است


هیچ کسی مثل تو وجود ندارد

مثل تو و سفره ی تو جود ندارد


باز بینداز سمت ما نظرت را

نوکر دربار کن، غلام درت را


جای تو عرش است و خاک قابل تو نیست

این طرفی کرده ای چرا گذرت را؟


بعد چهل سال گریه کردن و هجران

این همه خوشحال کرده ای پدرت را


بعد چهل سال، عاقبت شده وقتش

تا بگذارد به روی سینه سرت را


وای اگر وا شود ز چهره نقابت

پر کنی از کشته کشته دور و برت را


شهر پر است از حسود، حرز بینداز

یا که عوض کن مسیر رهگذرت را


در همه مولودهای قوم پیمبر

هیچ کسی نیست از تو با برکت تر


لطف تو را از ازل زیاد نوشتند

آینه ات را خدا نژاد نوشتند


خاک سر راه تو بهانه ی خلق است

خاک مرا از همین بلاد نوشتند


ایل و تبار مرا مرید نوشتند

ایل و تبار تو را مراد نوشتند


هرچه خدا جود داشت داد به دستت

نام تو را اینچنین جواد نوشتند


یا کرم و یا جواد عبد تو هستیم

حضرت باب المراد عبد تو هستیم


هفت زمین در خور کبوتر تو نیست

غیر بلندای عرش، بستر تو نیست


وقت نماز شبت، تجلی الله

هیچ کسی جز تو در برابر تو نیست


خواست پدر بوسه اش برای تو باشد

خوب شد اینکه کسی برادر تو نیست


گرچه علی اکبر امام رضایی

زخم ولی بر ضریح پیکر تو نیست


این شب جمعه بده جواب همه را

آب مگر مهریه ی مادر تو نیست


از چه علی اصغر از فرات ننوشید

از چه از آن مایه ی حیات ننوشید


علی اکبر لطیفیان/ تولیت آدم

هر کسی این مطلبو نخونه ضرر کرده خیلی زیباست


کارنامه‌ام


پر از تقلب و گناه

خط خطی سیاه

هیچ وقت درسخوان نبوده‌ام ولی

در شب تولدت

مثل کاج

توی طاق نصرت محله کار کرده‌ام

شاخه‌های خشک داربست را

بهار کرده‌ام

*

راستی دو روز قبل

سرزده به خانه‌ی دل امید - همکلاسی‌ام - سر زدی

ولی چرا

به خانه‌ی حقیر قلب من نیامدی؟

رد شدم، قبول
ولی به من بگو

کی به من اجازه‌ی عبور می‌دهی؟

راستی اگر ببینمت

به من هر چه خواستم می‌دهی؟

کارنامه‌ی مرا
دست راستم می‌دهی؟

نا امید نیستم ولی به خاطر خدا

از کنار نمره‌های زیر ده عبور کن!

ای عصاره گل محمدی !

فصل امتحان سخت ما ظهور کن !

الهم عجل لولیک الفرج

سراینده : آقای غلامرضا بکتاش ....


تسلیت بابای مهربانم....

شهادت حضرت هادی علیه السلام

بر مولایمان حضرت بقیة الله الاعظم اروحنا له الفداء

و همه ی شیعیان و محیبینشان تسلیت باد


کجایی پسرم؟..

عروس خانه زهرا که ناله می خوانی

سپیده سر زده اما هنوز بی تابی

هر آنچه رفت به غارت که بر نمی گردد

نمی شود که ز گهواره چشم بر داری؟....

از کریمان فقرا جود و کرم می خواهند

لطف بسیار طلبکار شدن هم دارد ...

هنوز از عزا در نیامده ایم.........

یا بن الحسن ؛ ای یوسف زهرا کجایی
کی با وصالت طی شود فصل جدایی
تا آن زمان کز پرده غیبت درآیی
هرگز ندارد فاطمیه انتهایی

و باز فاطمیه...

دست بردار دلم نیست غم انگار خدا 
چه کنم با غم این بانوی بیمار خدا
یک نفر نیست بگوید که در این شهر غریب 
یاس دلخسته کجا و در و دیوار خدا !!
پهلوان بودم و یکباره زمین گیر شدم
صورتی مانده از آن حیدر کرّار خدا 
چند وقتی است فقط خیره به حال  حسن ام
نیمه شب می شود از خواب که بیدار خدا....
کاشکی جنس در خانه ام از چوب نبود
تا نمی سوخت گل و غنچه و گلزار خدا
کاشکی شکل در خانه من جوری بود
که نمی خورد به یارم نوک مسمار خدا
پیش چشمم دو سه باری است که هی می افتد...
سر به دیوارم و او دست به دیوار خدا
گاه اسماء صدا می کندم گه فضه
صاحب چشم کبودی که شده تار خدا
گاهی از در که می آیم نفس ام می گیرد
باز چشم من و خون در و دیوار خدا
می رسد زینبم از راه ، دلم می ریزد
چه کنم با غم این طفل پرستار خدا؟!
مدتی هست به سر چادر خاکی کرده
جای آن معجر و آن چادر گلدار خدا....
....
همه مشغول دعایند ولی می دانم 
می رود از بر من فاطمه اینبار خدا
من به فکرم چه کنم موقع برداشتنش

دست بردار دلم نیست غم انگار خدا


از وبلاگ پری برای پریدن- مهدی صفی یاری

واااااای مادرم!!!!!

دیدم به جنگ مادر رنجورم آمده،

فریاد می زدم: برو نامرد لعنتی؛

خونت حلال خشم حسن می شود، برو،

خونم به جوش آمده، خون سرد لعنتی؛

خط و نشان برای زنی خسته می کشی؟!

لعنت به هرکه گفته به تو مرد، لعنتی؛

دیوارهای سنگی آن کوچه شاهدند،

با مادرم چه کرد آن پست لعنتی....

مادرم وای!!!

وقتی سرت را روی بالشت می گذاری
آن قدر می ترسم مبادا برنداری
تو آفتاب روشنی در خانه ی ما
تو آفتاب روشنی هرچند تاری.......

تو آنچنان فرقی نکردی غیر از اینکه
آیئنه بودی و شدی آئینه کاری
آلاله می کاری و باران می رسانی
چه بستر پر لاله ای چه کشت کاری!
فردا کنار باهم می نشینیم
امروز را مادر اگر طاقت بیاری........

آنقدر تمرین می کنی با دست هایت
تا شانه را یک مرتبه بالا بیاری
بگذار گیسویم به حال خویش باشد
اصلا بیا و فرض کن دختر نداری............

آسمون بارون شده وای.. آب دریا خون شده وای...

امید من رو خاک غربت می شینه
از ضرب دستی که انقده سنگینه
بذار تا که بذارم جای مرهم صورتم رو روی گونت
بذارتا بتکونم آروم آروم گرد و خاک روی شونه ات
وای
که شب ماتم شده وای
دلا غرق غم شده وای
قد مادر خم شده وای...

آسمون بارون شده وای.. آب دریا خون شده وای...

گوش واره رو خاک کوچه ها گریونه
دیوارم از حال و روز ما گریونه
عزیزم با نگاهت
با نفس هات
دل حیدر ور شکستی
بلند شو جون بابا
تا ببینه
هنوز از پا ننشستی...
وای
شب بی سامونیه وای
بابامون زندونیه وای
خاک کوچه خونیه واااای....

آسمون بارون شده وای.. آب دریا خون شده وای...

اشک غربت تو چشمای من می لرزه

دست مادر تو دستای من می لرزه

خدایا کمکم کن مادرم رو برسونم در خونه

زمین و روی دیوار، روی چادر، روی معجر پرخونه..